Θα πάρω πάσσα από τα “Κόκκινα γυαλιά” του Κραουνάκη για να ανοίξω τούτο post και θα πω:
κι είναι βάσανο ο φίλος, είναι βάσανο ο φίλος που φωνάζει εκδρομή
Ίσως από τις λίγες φορές που η λέξη βάσανο σου χαϊδεύει τη σκέψη και την αγκαλιάζει ζεστά. Αν δεν ήταν η λέξη εκδρομή να κλείνει το στίχο θα σου ‘λεγα εγώ!
Κάπως έτσι, ένα βράδυ Σαββάτου, στις πιο κοντινές “Σεϋχέλλες” του χάρτη (αυτές του Κεραμεικού), αποφασίσαμε με φίλους η επόμενη μέρα να μας βρει στα αυτοκίνητα με προορισμό τη λίμνη Μαραθώνα. Είχε μονοπωλήσει κι ο Ψινάκης εκείνο τον καιρό την επικαιρότητα βλέπεις…
Είναι δεν είναι μιά ώρα δρόμος με το αμάξι ωστόσο εμείς την απαραίτητη στάση για φαγήτο δε γινόταν να την παραλείψουμε. Στη μισή ώρα να σου όλοι θρονιασμένοι στον Κόκκαλη στη Σταμάτα και δώστου να πηγαινοέρχονται κάθε λογής ψητά!
Χορτάσαμε από το φαγητό, χορτάσαμε όμως και θέα στη λίμνη Μαραθώνα που αισίως καταλήξαμε για τον απογευματινό καφέ. Αλήθεια είναι πανέμορφα στο Φράγμα κι ενδείκνυται για κάθε λογής παρέα κι ηλικία! Δες δες δες:
Την επόμενη φορά που θα θέλεις να ξεσκάσεις λοιπόν, ξέρεις για που είσαι! Για εκεί που το παρελθόν συνδέεται με το παρόν, στο φράγμα της λίμνης Μαραθώνα. Αυτό λέγεται πως συμβολίζει το αντίγραφο του Θησαυρού των Αθηναίων που βρίσκεται στη βάση του φράγματος.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το φράγμα και φωτογραφίες από την κατασκευή του, εδώ.
