Μετά από παρότρυνση φίλου, εκτέθηκα στην τελευταία ταινία του Οικονομίδη “Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς“.
Κάτι ο εγκλεισμός, κάτι η αναζήτηση για εναλλακτικές του Netflix, κάτι η επιθυμία στήριξης του ελληνικού κινηματογράφου, είπα το ναι. Απέκτησα το τικέτι μου και περίμενα υπομονετικά να έρθει η 27 Δεκέμβρη.
Συντονίστηκα στις 10:00 κι όλα πήγαν όπως περίμενα. Η ταινία σερνόταν λιγάκι, κάποιες φιγούρες γνώριμοι συνεργάτες του σκηνοθέτη, το απαραίτητο βρισίδι, ανατροπές, γκάνια…
Πρόκειται για μία πολύ ρεαλιστική απόδοση του υπόκοσμου της χώρας. Παρακολουθείς σαν από την κλειδαρότρυπα τις διαπλοκές να ξεδιπλώνονται τη μία μετά την άλλη και παράλληλα να περιπλέκονται μεταξύ τους. Νομίζω βλέποντάς την, δικαίως αισθάνεσαι, παραδέχεσαι πως πλέον δε θα σε εκπλήσσει τίποτα – στην κανονική ζωή εννοώ-. Η ελληνίδα μάνα στα καλύτερα της να κάνει κουμάντο στη ζωή των παιδιών της, η κατάρρευση γάμων και σχέσεων, η ανύπαρκτη ρευστότητα στις επιχειρήσεις, ο ρόλος του χρήματος στη ζωή, όλα, θέματα που έμμεσα ή άμεσα σε έχουν πλησιάσει κάποτε. Δε θα πω περισσότερα για την πλοκή, μη το χαλάσω, αλλά θέλω να σταθώ σε μια ατάκα του Οικονομίδη στη συνέντευξή του εδώ. Λάτρεψα αυτή του την οπτική:
Οι γκάνγκστερ είναι μεγάλο κομμάτι της κινηματογραφικής μυθολογίας.
Είναι ένα γεγονός αυτό και τώρα που ξέρω πως ο Οικονομίδης το εντοπίζει και το βλέπει ως έτσι, καταλαβαίνω γιατί πλέκει γύρω τους αυτόν τον ιστό. Επίσης με κέρδισε το “Υποθέτω πως είμαι καλός παρατηρητής. Και δεν αντλώ υλικό παρατηρώντας μόνο την αληθινή ζωή αλλά και ταινίες, βιβλία, κόμικς, τηλεόραση… Βλέπω κάτι και σκέφτομαι πώς θα μπορούσε αυτό να μεταφερθεί στην ελληνική καθημερινότητα”. Νομίζω πως ένας αληθινός καλλιτέχνης αυτό είναι, καλός παρατηρητής. Τίποτα το καλλιτεχνικό δεν υφίσταται χωρίς να έχει προηγηθεί παρατήρηση. Έτσι δεν είναι;
Δύο ακόμη πράγματα για το τέλος. Έχοντας δει την ταινία, κρίνω το μοντάζ του trailer ως φα-ντα-στι-κό-τα-το. Να το δείτε:
Κλαίω μέσα μου που δεν την είδα στο σινεμά. Αχ τα σινεμά! Ελπίζω να ξαναπάμε σύντομα κι υπόσχομαι στον εαυτό μου να τον καθίσω την πρώτη σειρά, να έχω την οθονάρα κατάμουτρα για να ευχαριστηθώ!
Φωτογραφία από το Mixgrill
